آرشیف

2016-4-22

الحاج امین الدین سعـیـدی

سوره مسد اللهب

نام اصلی ابو لهب « عبد العزی » است، و او از فرزندان عبد المطلب بوده، در اثر سرخ رنگ بودنش به کنیت ابو لهب شهرت یافت، قرآن عظیم الشان بدین خاطر نام اصلی اورا ذکر نکرد، که این  نام مشرکانه بود.  در کنیت ابولهب مناسبتی به لهب جهنم داشت ، ابولهب از سر سخترین دشمنان اسلام واز شدید ترین دشمانان  رسول الله صلی الله علیه وسلم بود که  به آنحضرت اذیت وازار می رساند. هر گاه آنحضرت محمد صلی الله علیه وسلم  مردم را به ایمان دعوت می داد، ابولهب  آنحضرت صلی الله علیه وسلم را تکذیب می کرد .(ابن کثیر )
همچنان مورخین در مورد ابولهب می نویسند که :
 ابولهب کُنیه‌ی کسی است که اسم اصلیش «عبدالعُزّی» است.
«عبد العزی»  یعنی بنده‌ی عُزّی. و عُزّی نام بت بزرگ قریش بوده است. قریش دارای سه بت مشهوری بودند : لات و مَناف و عُزّی؛ درست مثل ربّ و الله و مَلِک، آنها هم سه بت بزرگ خود را به این سه اسم می‌نامیدند.
 عبدالعزّی  یکی از جمله کاکاهای پیامبر صلی الله علیه وسلم بود ، پیامبر اسلام سه کاکا داشت :عباس، ابوطالب و یکی هم همین عبدالعزّی. ناگفته نباید گذاشت که : او  نه تنها کاکای پیامبرصلی الله علیه وسلم  بود ، بلکه خسر دودختر   پیامبر صلی  الله علیه وسلم هریک رقیه و ام‌کلثوم نیز بشمار می رفت .

ابو لهب که هم کاکا وهم از جمله فامیل پیامبرصلی الله علیه وسلم  بشمار می رفت ،در دشمنی با او هیچ حد و مرزی را نمی‌شناخت.
برخی از مفسرین در لقب گزاری  «ابولهب» می نویسند : «لَهَب» یعنی شعله‌ی آتش. 

 

ادامه مطلب در اینجا